Script

Drie jaar geleden ontmoetten wij elkaar tijdens een NLP-opleiding in Westmalle. Sinds die tijd komen wij één keer per jaar samen om onze ervaringen met elkaar uit te wisselen. Een waardevolle en spirituele traditie die ik koester. Vandaar dat ik alles uit de kast haalde om mijn vrienden een mooi programma aan te bieden.

Als gastheer opende ik met een meditatie, waarna wij onze vriendschap bezegelden met het rondgaan van een kelk met witte port. Met dit ritueel weten wij ons verbonden met elkaar, maar ook met de Bron van Leven, de engelen, de avatars en onze overleden geliefden.

Tijdens het Kwaliteitenspel vertelden wij elkaar welke talenten wij het afgelopen jaar inzetten om onze doelen te realiseren. Welke krachten en machten wij aanwendden om de hobbels op ons levenspad het hoofd te bieden. Levensechte en ontroerende verhalen, die we in alle openheid met elkaar deelden.

Enkele weken geleden rondde ik de Opleiding Personal Coach af, waarin ik kennis maakte met de Transactionele Analyse. Hierin wordt verondersteld dat mensen in hun kinderjaren een script schrijven, een onbewust levensplan dat voornamelijk onder invloed van ouders tot stand komt.

Het script is herkenbaar aan terugkerende patronen, waarbij het plot voorspelbaar is. Mensen gaan ‘in script’ als zij in stress raken of wanneer ervaringen hen herinneren aan pijnlijke situaties uit hun kinderjaren. Ieder van ons herkende dergelijke patronen. Ik kom er bijvoorbeeld niet aan toe om zaken op een behoorlijke wijze af te ronden, typisch een patroon dat bij mij hoort.

Zo zit ik met collega-aalmoezeniers op een jaarlijkse corpsdag word ik na de lunch weggeroepen voor een spoedgeval op de kazerne. Tijdens een militaire oefening in Duitsland krijg ik op de laatste dag griep waardoor ik het slotoffensief mis. Mijn laatste intervisiebijeenkomst van bovengenoemde opleiding moet ik afzeggen omdat er plotsklaps een partij werk op mijn bordje terecht komt. En zo kan ik wel doorgaan.

Als ik dit aan mijn vrienden vertel, valt de stroom uit. Het huis hult zich in duisternis terwijl de huiskamer sfeervol verlicht blijft door de Paaskaars en waxinelichtjes. Als Annemiek op haar laptop het telefoonnummer van de storingsdienst wil opzoeken, blijken we niet meer online te zijn. Via het mobiele netwerk vinden we de storingsdienst en om tien uur ´s avonds meldt de monteur zich. Mijn programma wordt wreed verstoord.

De stroomstoring blijkt allerminst een kwestie van het juiste schakelaartje in de meterkast. Nee, we hebben een heus probleem. Alle lampen, elektrische apparaten, stopcontacten en stekkerdozen in het hele huis kunnen daarvan oorzaak zijn. De dienstdoende medewerker duwt mij een grote zaklantaarn in de hand om hem tijdens zijn zoektocht bij te lichten. De verheven sfeer waarin ik zojuist nog verkeerde, wordt ruw teniet gedaan in een donker en kouder wordend huis.

Al anderhalf uur dribbel ik achter hem aan. Alle apparaten worden aan- en uitgeschakeld, de stopcontacten uit de muur gesloopt en doorgemeten. In het felle schijnsel van de lantaarn zie ik het gruis van cement uit de opengewerkte plafonds op de vloer en mijn zwartsatijnen overhemd neerdwarrelen. ‘Dit wordt een behoorlijke rekening’, verzekert de monteur uiterst beleefd. ‘Klote-script!’, flitst het door de gastheer in zijn droeve duisternis.