dinsdag 20 oktober 2009

Horloge
















Voor mijn verjaardag kreeg ik van Annemiek een gouden horloge in luxe verpakking. Een rib uit het lijf van haar startend bedrijf, realiseerde ik me het sieraad bewonderend. Mijn eerste gouden horloge. Annemiek zei dat ik het verdiende. Ik wist niet waaraan, maar vond hem prachtig.

Telkens weer keek ik verliefd naar het klokje om mijn pols, totdat ik na twee uur euforie ontdekte dat het vijf minuten achterliep. En na zes uur tien minuten. De volgende dag ging Annemiek terug naar de juwelier voor een nieuw batterijtje.

Gelukkig het euvel was verholpen, veronderstelde ik. Na een uur liep het uurwerk weer achter. Teleurgesteld stopte ik mijn cadeau in het sierlijke doosje. Af en toe deed ik het open, op zoek naar meer bewijs dat het klokje niet deugde. Annemiek belde de dames achter de toonbank.

De klant is koning. Gelukkig was er nog één zo’n horloge en dat liep als een klok. De dames hadden dit na 24 uur quarantaine vastgesteld. Met enig wantrouwen opende ik thuis het doosje. Het liep, aandachtig volgde ik de secondewijzer en toen stond het stil.

Dat moment had iets magisch. Het effect van Uri Geller, maar dan destructief. Ontdekte ik duivelse krachten, die een leven lang schuilden in de luwte van mijn schaduwzijde? Niet langer boos op de dames deed ik mijn oude klokje weer om.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten