dinsdag 27 oktober 2009

Winterfeest















Mijn passie voor vogels is mij door pa met de paplepel ingegoten. Altijd in de weer met volières en vogelkooitjes nam hij mij vaak mee naar Overvoorde, een park tegenover ons huis, waar hij mij van alles vertelde over de vogels, die wij er tegenkwamen.

In het Haagse Moerwijk stonden wij bekend als vogelaars en de hele buurt zocht ons op met door katten aangevreten en door het verkeer verwonde vogels. Mijn vader was een vogelfluisteraar avant la lettre en slaagde er dikwijls in onze gevleugelde vrienden op te lappen, waarna wij ze met trots in Overvoorde vrijlieten.

In januari van dit jaar heb ik mijn oude passie nieuw leven ingeblazen met de aanschaf van een voedersilo, vetbollen, pindanetjes en een verrekijker. Het werd een winterfeest. In mijn notitieboekje heb ik zestien vogelsoorten opgetekend, waaronder een paartje staartmezen, die ik niet eerder in onze tuin had waargenomen.

In de lente dunde de populatie uit. Ik moest mij tevreden stellen met een schare huismussen, een tiental spreeuwen die de appelboom van de buurman leegvraten, een nestje schattige koolmeesjes, het echtpaar merel en een prachtige zanglijster, die mij blij verraste.

In de schemering van een zomerse avond streek hij uit het niets op drie meter afstand voor mij neer met een slakkenhuis tussen zijn snavel. Even keek hij mij schuins aan waarna hij met zijn vondst op een grindtegel beukte totdat het huis in stukken brak en hij er vandoor ging met de naakte slak. Fascinerend zo’n stukje natuur.

Vanochtend vroeg kwam ik slaapdronken de huiskamer binnen en vanaf de tuinbank, zo’n dertig centimeter van ons raam, werd ik begroet door een winterkoninkje. In mijn notitieboekje las ik later dat ik hem in februari voor het laatst had gesignaleerd. Alhoewel dit kleine vogeltje (± 9 cm) in Nederland bekend staat als schuw, liet deze zich in vol ornaat bewonderen. Hij keek mij even aan en ik begreep de boodschap. Het winterfeest gaat beginnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten