Vanmiddag ging ik naar kapsalon Jacques waar ik al achttien jaar klant ben. Jaren achtereen werd ik geknipt door Rick. Hij is specialist in het snijden van haar. ‘Door uw steile haar kan ik beter met een mesje wat volume in uw coupe brengen’, vertrouwde hij mij toe.
Jaren achtereen ben ik naar tevredenheid gesneden door Rick. Het is een aardige jongen, een gezellige prater en ik maakte hem altijd complimenten over zijn snijwerk.
Zeven weken terug wilde ik telefonisch een afspraak maken, was Rick op vakantie. Ik mocht kiezen, wachten of een andere kapper. ‘Maar ik wil wel een goeie’, riep ik impulsief. Ooit had de kapsalon een stagiaire op mij losgelaten, waarna ik een paar dagen liever niet over straat ging.
De baas zou mij snijden. Jacques verstaat de kunst en praat geanimeerd bij de beoefening van zijn vak. Ik was blij verrast met het resultaat en ontving zelfs uit collegiale kringen leuke reacties. ‘Joh, je lijkt wel zeven jaar jonger’, die kwam het diepste bij mij binnen. Jacques mocht voortaan het mes hanteren.
Gisteren belde ik voor een afspraak en zag er tegenop Rick aan de telefoon te krijgen. Op de achtergrond hoorde ik hem gezellig babbelen. Ik wilde hem niet kwetsen en zag op tegen zijn ontdekking van mij in de stoel bij Jacques.
Ik hing mijn jack op en bespeurde geen Rick. Op het moment dat Jacques een nieuw mesje in het hulpstuk deed, doemde hij van achter uit de zaak op in mijn spiegelbeeld. ‘Rick, jij snijdt ook goed hoor’, riep ik gemaakt vrolijk. Het klonk zo lullig dat ik mij schaamde voor de klanten. De baas glimlachte onbeduidend. Rick boog zich over mij heen en fluisterde: ‘Geeft niet hoor, Jacques krijgt er ook wel volume in’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten