“They tell me everything is going to be all right, but I don't know what all right even means.” Wat een venijnig citaat van Bob Dylan op het album Time out of Mind. Hij weet het niet, ik wel.
Om mij goed te voelen, hoef ik mij zelfs niet in te spannen. Een gigantische dynamiek in mijn binnenwereld is voortdurend gericht op een goed gevoel. Ik hoef mij er niet mee te bemoeien. Louter volgen. Soms lukt het niet, dan ga ik eerder naar bed of drink wijn in het weekend.
Meestal is het er, dat goede gevoel. Ik ben een tevreden man als het gaat om wezenlijke dingen, zoals een goed gesprek, een glimlach of de gitzwarte merel in onze tuin. Maar een nieuwe iPod, een betere shampoo of een zakje laurierdropjes kunnen hetzelfde effect resulteren. Met schroom beken ik dat het goede gevoel het ruim neemt met de moraal.
Het goede gevoel is blind, voor de wereld en haar ellende. Voor de tragiek van het nieuws, eigenlijk ook voor jou. Het is lichtelijk geraakt als het wordt verstoord. Door de werkelijkheid.
Het goede gevoel is geen kompas, geen leidraad naar geluk. Wellicht is Dylan beter af met het niet weten en moet de profeet geëerd worden in eigen stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten