Q65

Gisteren tekende ik bij uitgeverij Henk de Tank in op de eerste druk van de Q65 biografie, die eind november verschijnt. Gesigneerd door de nog levende bandleden. Jay Baar, Wim Bieler en Dick Schulte Nordholt zijn niet meer in de gelegenheid. Vooral het overlijden van Wim in het jaar 2000 heb ik betreurd, hij was het hart van de Kjoe.

Mijn eerste singletje kocht ik bij platenzaak Fred Jasper op de Leyweg. Ik was een vroegrijpe puber en ‘The life I live’, ondersteunde mij in het verzet thuis. Ik wilde mijn eigen leven lijden, zonder de betutteling van ouders. Op een pamflet tussen de posters in mijn kamertje, drie hoog in Moerwijk, had ik met viltstift geschreven: ‘Waarom begrijpen onze ouders ons niet?’ Mijn moeder wist het antwoord ook niet.

The Outsiders en Q65 straalden in de zestiger jaren een sfeer van rebellie uit. Ik ging voor de Kjoe omdat die gasten bij mij in de buurt woonden. Met mijn koffergrammofoon, het ene singletje en eigen vocale bijdrage terroriseerde ik ons portiek. De boodschap moest luid en vaak verkondigd worden.

‘Well, this is my life of sadness. This is the life I live. This is my life of gladness. This is the life I live.’ Die levensfilosofie kon ik met één jaar Engels vatten. Zo simpel was het, je was sad of glad. Als ik maar mijn eigen gang mocht gaan, dan viel met sad ook wel te leven. Waarom begrepen ze dat nou niet?