Vliegen

Half oktober en nog hebben wij vliegen in huis. Gemiddeld één of twee van die snelle rakkers. Heeft dit met de klimaatverandering te maken of komt het door de mooie herfst?
Hoe dan ook, de diertjes gedragen zich uiterst irritant.

Werk ik op mijn laptop dan landt een vlieg op mijn beeldscherm. Hij rommelt nerveus in mijn worddocument. Om half acht zet ik de tv aan om naar DWDD door te kijken. Prompt strijkt het duivelse wezentje neer op het hoofd van Matthijs van Nieuwkerk, op zoek naar niets.

Regelmatig behaagt het de beestjes om op mij te zitten. Eerst probeer ik ze met een wuivend gebaar van me af te houden, maar ze komen terug. Gaan op mijn handen of blote onderarmen zitten, zien dit als spel en ik besef niet dat ik aan het verliezen ben.

Na enkele minuten zak ik af tot een lager niveau waarop ik binnensmonds dreig: ´Nou, flikker je op´. Het baat niet. Overvallen door gevoelens van persoonlijke vijandigheid vouw ik de VARA gids en zin op vergelding. ‘Okay, you get what you want.’
Als er geen vliegen zijn, dan weet ik beter. Nu ervaar ik in lichte paranoia dat zij het op mij hebben gemunt.

Natuurlijk mep ik mis. Harde petsen op de leren bank en op mijn knie. Ze komen terug, tarten me. Ik word nog bozer en ervaar elke miskleun als een persoonlijke nederlaag.

Zaterdag vroeg ik Annemiek een vliegenmepper mee te nemen uit het dorp. Ik zag dat zij het op een briefje schreef. Toen we samen de boodschappen uitpakten, wist ze opeens dat zij iets vergeten had. Op hetzelfde moment zie ik een vlieg op mijn net uitgepakte stroopwafels scharrelen. Dan wordt het stil in mij.

Een goeroe in India beweert dat je geen goeroes moet volgen. Tijdverspilling, het leven zelf is jouw persoonlijke goeroe. Begin ik te begrijpen wat hij bedoelt?